Winobluszcz pięciolistkowy. Ta roślina znakomicie znosi suszę
Winobluszcz pięciolistkowy doskonale znany jest w naszym kraju. Spotykamy go dosłownie wszędzie: porasta wiejskie domy, bloki w mieście i kamienice w małych miasteczkach. W stanie naturalnym winobluszcz pięciolistkowy występuje w Ameryce Północnej. Rośnie w lasach od Kanady po Florydę. Uprawia się go natomiast od 1622 roku!
Jak wygląda bluszcz pięciolistkowy?
Bluszcz wspina się po podborach za pomocą wąsów. Osiąga wysokość do 12 metrów! Jego wąsy są rozwidlone, na końcach haczykowato zagięte, pogrubione i rozszerzone. To tak zwane przylgi, które przylegają silnie do podpór, zwłaszcza do tych o szorstkiej powierzchni. Młode pędy winobluszczu są czerwonawe.
Liście bluszczu są palczasto złożone. Mają od 5 do 9 listków w jajowatym lub eliptycznym kształcie, z zaostrzonym wierzchołkiem o klinowatej podstawie. Ich długość to średnio od 4 do 10 cm. Z wierzchu są matowo-zielone, a od spodu sino-zielone, a po brzegach piłkowane. Jesienią wyglądają zjawiskowo, gdy przebarwiają się na czerwono.
Kwiaty bluszczu pięciolistkowego są bardzo niepozorne, zielonkawe. Pojawiają się w lipcu i w sierpniu. Potem, we wrześniu pojawiają się granatowe owoce o średnicy 6 mm.
Prosta uprawa bluszczu
Bluszcz pięciolistkowy nie ma dużych wymagań uprawowych, stąd zapewne jego ogromna popularność. Gleba nie musi być bogata w substancje odżywcze, chociaż na żyznych i wilgotnych glebach będzie rósł bujniej. Bardzo dobrze znosi suszę i miejskie zanieczyszczenia. Co istotne, równie dobrze może być sadzony na stanowiskach słonecznych, półcienistych, jak i cienistych. Najczęściej sadzimy rośliny, które mają 2-3 lata i dobrze rozwinięte korzenie. Sadzimy winobluszcz z bryłą korzeniową. Jest to roślina odporna na mróz. Nadaje się z powodzeniem do okrywania ścian, murów, pni, ogrodzeń, altan na terenie całego kraju.
Najczęściej spotykane odmiany bluszczu pięciolistkowego
W polskich ogrodach i parkach możemy spotkać następujące odmiany bluszczu pięciolistkowego:
- Var. engelmanii – ma wąskie listki i bardzo dobrą przyczepność.
- Var. hirsuta – ma listki gęsto pokryte białymi włoskami. Młode pędy i liście są jaskrawoczerwone.
- Var. minor – miniaturowa odmiana.
- Var. murorum – listki krótsze, szerokojajowate.
- Var. saint-paulii – na pędach rozwijają się korzenie przybyszowe, pod spodem liście gęsto owłosione.